Zgodnie z obowiązującymi przepisami k.r.o. każdy z rodziców ma prawo i obowiązek utrzymywania kontaktów z dzieckiem. W przypadku sporu między rodzicami każdy z nich może złożyć do Sądu Rejonowego, Wydziału Rodzinnego i Nieletnich wniosek o uregulowanie kontaktów z dzieckiem. Sąd rozpoznaje sprawę wydając postanowienie.
Co w przypadku gdy jeden z rodziców stale i uporczywie uniemożliwia kontakty drugiego rodzica z dzieckiem? Tak jak wskazałam w jednych z moich wcześniejszych wpisów konieczne staje się wszczęcie kolejnego postępowania tj. postępowania dotyczącego wykonywania kontaktów z dzieckiem. Ponadto możliwe jest również równoległe wytoczenie powództwa cywilnego o zadośćuczynienie za naruszenie dóbr osobistych (dobro osobiste człowieka w postaci więzi rodzicielskiej rodzica z dzieckiem).
Przełomowym orzeczeniem w tej sprawie jest Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15 lipca 2015r. (sygn.. akt I ACa 202/15). Zgodnie ze wskazanym wyrokiem utrudnianie czy uniemożliwianie kontaktów – godzi w dobro osobiste, jakim jest więź emocjonalna rodzica z dziećmi, powodując u tego rodzica krzywdę, ból i cierpienie emocjonalne. W związku z zawinionym i bezprawnym naruszeniem dóbr osobistych pokrzywdzonemu rodzicowi należy się zadośćuczynienie od drugiego rodzica.
Główną rolą zadośćuczynienia określonego w art. 448 k.c. jest funkcji kompensacyjna, a ponadto funkcji represyjno – prewencyjna. Sąd bada przede wszystkim czy doszło do naruszenia dóbr osobistych, a jeżeli tak to czy krzywda doznana przez pokrzywdzonego rodzica miała miejsce w następstwie naruszenia dobra osobistego, jaki był jej rozmiar oraz skutki oraz w jaki sposób można ją naprawić (zadośćuczynienie niepieniężne / pieniężne).
Mam nadzieję, że wyrok ten będzie przestrogą dla rodziców którzy utrudniają kontakty drugiego rodzica z dzieckiem. Należy pamiętać, że dziecko ma oboje rodziców, których kocha tak samo. Nie stawiajmy więc dziecka w konflikcie lojalnościowym, nie każmy mu wybierać. Zastanówmy się choć przez chwilę czy : Ja bym potrafił wybrać?, tak by drugiemu rodzicowi nie sprawić przykrości? Niekoniecznie rozstanie rodziców musi oznaczać dla dziecka „sztywne” ustalenie kontaktów przez Sąd. Przede wszystkim kierujmy się dobrem dziecka, a jeżeli nie potrafimy ustalić kontaktów między sobą skorzystajmy z pomocy fachowców (np. mediatora czy psychologa).